Achtergrond 10 vragen aan: Daniël Herweijer

10 vragen aan: Daniël Herweijer

Gepubliceerd op: 01 oktober 2016

Vandaag starten we op Hulpverlening.nl met de rubriek '10 vragen aan'. Iedere zaterdag stellen we een andere hulpverlener de zelfde 10 vragen. Daarbij komen hulpverleners uit alle disciplines aan bod. Ambulanceverpleegkundige Daniël Herweijer had de eer om het spits af te bijten.

Naam: Daniël Herweijer
Leeftijd: 37 jaar
Werkt bij: Regionale Ambulancedienst Zuid-Holland-Zuid, post Klaaswaal
Functie: ambulanceverpleegkundige
Hulpverlener sinds: 2014
Online actief: op Twitter te volgen via @DanielH_ambuzhz

Waarom ben je hulpverlener geworden?
"Omdat ik iets voor mensen wilde doen. Ik volgde een opleiding tot werktuigbouwkundige. Tegen het einde van die studie liep ik stage in een machinefabriek en dat werk beviel me totaal niet. Nu had ik al een cursus EHBO gedaan. Ik liep ook mee op evenementen. Dat vond ik wél leuk: mensen helpen. Op advies van een van de instructeurs, die zelf op de ambulance werkte, ben ik geswitcht naar deeltijd HBO-V. Met daarnaast een baan als huisartsenpostchauffeur. In 2009 kon ik aan de slag als IC-verpleegkundige in het Erasmus Medisch Centrum. En twee jaar terug als ambulanceverpleegkundige. Dit is wat ik wil. Het klinkt misschien als een cliché, maar ik wil iets voor mensen betekenen."
Wanneer kon jij als hulpverlener het verschil maken?
"Je verwacht misschien een of ander groot incident, maar voor mij was het iets anders. Toen we een ernstig zieke vrouw moesten vervoeren, die zó overstuur en uitgeput was dat ze maar niet kon slapen. Ik heb haar wat slaapmedicatie gegeven. Een vrij eenvoudige medische handeling, maar ze had in de ambulance twintig minuten heerlijk liggen slapen, vertelde ze achteraf, en was daarna enorm ontspannen. Het gaat in het werk op de ambulance niet altijd om toeters en bellen, maar juist om kleine dingen. Dáármee maak je het verschil."
Wanneer ga jij na een dag werken tevreden naar huis?
"In elk geval níét als ik een dag niks te doen heb gehad. Ik wil op z’n minst een aantal ritten hebben gedaan. Ik ben al heel snel tevreden, hoor. Natuurlijk vinden we het weleens leuk om voor een uitdagende hulpverlening opgeroepen te worden. Echt ambulancewerk waarbij je alles uit de kast moet halen wat in die auto zit, samenwerkt met de heli of brandweer en daadwerkelijk iemand weet te redden. Dan realiseer ik me: wat heb ik toch ontzettend zinvol werk."
Welk incident is je het meest bijgebleven?
"Het meest bizarre was toen ik pas twee dagen los was: na het behalen van m’n diploma werkte ik net zelfstandig en moest ik naar iemand toe die met een zaag in de pols had gezaagd. Dat zag er echt wel heftig uit. Verder wil ik niet op de details ingaan, maar dat maakte grote indruk op me."
Hoe kom je weer tot rust na een werkdag?
"Ik vind het heerlijk om gewoon op de bank te hangen. Maar ook wel lekker om een beetje te klussen thuis. En we hebben twee honden; daar gaan we graag een stuk mee lopen. Even de frisse wind door de haren laten waaien…"
Bij wie kun je met je verhaal terecht na een heftige ervaring?
"Sowieso bij mijn collega’s op de post. We hebben binnen de dienst ook een BedrijfsOpvangTeam. En thuis, bij mijn partner, kan ik ook met m’n verhaal terecht."
Wat is in je werk veranderd ten opzichte van toen je begon?
"Er is niet heel veel veranderd; ik doe dit werk ook nog maar kort. Ik merk dat men meer aandacht heeft voor kinder- en ouderenmishandeling. Dat is een positieve ontwikkeling. Een collega bij ons maakt zich daar hard voor en binnen de hele dienst zijn we daar nu meer alert op. Er wordt ook daadwerkelijk iets gedaan met een melding."
Voor welke verandering in jouw vakgebied vrees je?
"Ik ben vooral niet blij met de ideeën voor aanbesteding en marktwerking. Als commerciële partijen nog meer actief worden in ons vak, hoeft dat niet per se te betekenen dat de ambulancezorg daar slechter van wordt. Maar als brandweerzorg een overheidstaak is, waarom is medische zorg dat dan niet? De overheid moet zich bekommeren om de gezondheid van burgers, vind ik. Zeker in acute situaties. Mogelijk kan besteld vervoer wél worden aanbesteed."
Wat zou je meteen veranderen als je één dag minister was?
"Dat is een direct gevolg van wat ik op de vorige vraag zei: ik zou de ambulancezorg in Nederland onderbrengen in een landelijk overheidsorgaan."
Met welke hulpverlener zou je wel een dag willen ruilen?
"Moet ik daar per se iets op zeggen? Ik wil namelijk niet ruilen. Iedere hulpverlener heeft zo z’n interesses. Ik ben niet voor niets ambulancehulpverlener geworden."