Achtergrond 10 vragen aan: Politieman Vincent

10 vragen aan: Politieman Vincent

Gepubliceerd op: 14 december 2016

In deze editie van de serie "10 vragen aan" spreken we met politieman Vincent van het Team Verkeer van de Politie Eenheid Rotterdam.

Wie ben je?
Vincent.

Wat is je leeftijd?
36 jaar

Waar werk je?
Team Verkeer van de Politie Eenheid Rotterdam

Wat is je functie?
Hoofdagent. Opvallende surveillance met de auto, afhandeling verkeersongevallen, motorrijder en surveillance met de videoauto.

Sinds wanneer?
Sinds 2006 ben ik werkzaam bij de politie. Sinds 2012 bij het team Verkeer afdeling Handhaving en sinds 2016 bij de afdeling Surveillance van het Team Verkeer.

Waarom ben je hulpverlener geworden?
"Al van jongsaf aan wilde ik bij de politie of de ambulance werken. Ik heb de opleiding tot verpleegkundige gedaan en heb een korte tijd in het Erasmus MC gewerkt. Achteraf was dat toch niet de juiste beroepskeuze voor mij. Hierop heb ik bij de Politie gesolliciteerd en daar werk ik inmiddels bijna elf jaar met veel plezier."
Wanneer kon jij als hulpverlener het verschil maken?
"Als politieagent wil je natuurlijk boeven vangen. Helemaal als het een inbraak in een woning heterdaad betreft. Eén van de mooiste zaken was toch wel dat ik, samen met mijn collega, drie inbrekers op heterdaad kon aanhouden die voor onze neus een raam van een woning uitkwamen. Die konden we na enige verzet aanhouden. De buit betrof diverse persoonlijke eigendommen van de bewoner. Deze spullen hadden een grote emotionele waarde voor de bewoner. Gelukkig konden we alles teruggeven en hebben de inbrekers hun straf gehad.

Natuurlijk doet de Politie veel meer dan alleen maar boeven vangen. Voor mij is het al goed als ik mensen kan helpen of dat nou bij een ongeval, een reanimatie of een ‘simpele’ hulpvraag is."
Wanneer ga jij na een dag werken tevreden naar huis?
"Mijn dag sluit ik goed af als we met z’n allen – dus mijn collega’s en ik – veilig de dienst zijn doorgekomen. Hebben we iedereen kunnen helpen? Hebben we, indien nodig, opgetreden? Dan kunnen we met een goed gevoel de dienst overdragen."
Welk incident is je het meest bijgebleven?
"Dat is iets dat ik meemaakte tijdens mijn laatste jaar in de opleiding tot agent. Ik had samen met mijn collega dienst op de noodhulpwagen. We kregen een melding van een aanrijding: een frontale botsing tussen een auto en een vrachtwagen. De auto lag op zijn dak en was totaal vervormd. De vrachtwagen lag 50 meter verderop in de sloot. Het was inmiddels donker geworden en op de weg van de aanrijding was geen straatverlichting. Wij kwamen als eersten aan bij het ongeval en het was één grote ravage. We moesten ons een weg door de brokstukken heen banen. Ik zag op een gegeven moment iets liggen wat duidelijk niet van een auto afkomstig was. Het bleek een lichaamsdeel te zijn van de bestuurder van de auto. Hoe dichter we bij de auto kwamen hoe meer lichaamsdelen we tegenkwamen. Verder zal ik niet in detail treden.

Later bleek dat de bestuurder een afscheidsbrief had geschreven en zelfmoord had gepleegd door met hoge snelheid frontaal op die vrachtwagen te rijden. Dit verhaal kende alleen maar verliezers."
Hoe kom je weer tot rust na een werkdag?
"Aan het einde van een werkdag rij ik lekker naar huis. Ik heb geen haast en het geeft mij even de rust om over alles na te denken. Thuis bespreken we de dingen die we meehebben gemaakt. Mijn vrouw werkt ook bij de Politie en weet als geen ander hoe het werk is en wat we meemaken."
Bij wie kun je met je verhaal terecht na een heftige ervaring?
"Als we iets heftigs hebben meegemaakt, dan praten we als collega’s daar met elkaar over. Dat helpt om alles te verwerken. We hebben gelukkig ook een TCO-groep. De leden daarvan hebben een speciale opleiding gehad om collega’s die iets heftigs hebben meegemaakt, te begeleiden. Ze zijn 24/7 beschikbaar en bereikbaar. Gezien de hoeveelheid ongevallen en heftige meldingen krijgen wij, bij de verkeersafdeling, elke jaar een gesprek met een psycholoog. Dit om eventuele signalen vroegtijdig op te pakken en zo erger voorkomen."
Wat is in je werk veranderd ten opzichte van toen je begon?
"De maatschappij verhardt, mensen zijn mondiger, hebben allemaal een mening en zijn steeds kritischer op het optreden van de Politie. Iedereen heeft een mobiele telefoon en alles wat je zegt en doet staat zo op internet. Het werk van de Politie ligt onder een vergrootglas en dat is iets waar we rekening mee moeten houden."
Voor welke verandering in jouw vakgebied vrees je?
"Ik vrees voor meer en meer regels die we als Politie te verduren krijgen. Ook zullen we hetzelfde werk, met naar mijn mening meer werkdruk, met minder collega’s moeten doen. Ik ben bang dat we te maken gaan krijgen met meer ‘zieke‘ collega’s als gevolg van deze hoge werkdruk. Ook bezuinigingen bij de Politie zijn iets waar ik me zorgen om maak. Steeds minder geld voor opleidingen, trainingen, voertuigen, en andere materialen. Doorgaan met bezuinigingen kost kwaliteit, effectiviteit en helaas mogelijk ook levens…."
Wat zou je meteen veranderen als je één dag minister was?
"Dat is een lastige vraag, deze dingen zou je niet in één dag kunnen veranderen. Maar ik denk aan een goede financiële situatie en rust met betrekking tot de grote reorganisatie bij de Politie. Dat zou een hoop druk wegnemen op onze werkzaamheden en dus ten goede komen aan het ziekteverzuim bij de Politie en het welzijn van de collega’s."
Met welke hulpverlener zou je weleens een dag willen ruilen?
"Ik heb altijd gezegd dat werken bij de Politie een van de mooiste dingen is. Maar als ik zou mogen kiezen, dan zou ik best een keertje op de ambulance willen werken."