112-meldkamer: Paniek, maar geen adres
Gepubliceerd op: 18 november 2016
Geschreven door Ingeborg, centralist op het OC in Den Haag.
Politiemeldkamer goedenavond. Het blijft heel stil aan de andere kant van de lijn.. Ik hoor heel zachtjes iemand snikken. Ik zeg nog een keer politie meldkamer. Op een fluistertoon, tussen het snikken door, hoor ik een vrouw zeggen. Help me alstublieft. help me. Ik hoor gelijk dat deze mevrouw vreselijk bang is. Ik stel mijn stem bij, ga ook zacht praten en vraag waar ze is... Ik hoor weer alleen gesnik en help me... Ik vertel deze mevrouw dat ik haar wil helpen maar dat ik dan wel moet weten waar ze is. Ik krijg weer alleen gesnik en help me alstublieft te horen... Aan mij nu de taak om rustig te blijven en contact met haar te houden. In zo'n situatie is het best lastig om rustig te blijven. Je hoort de angst in iemand zijn stem en je wilt zo snel mogelijk hulp bieden. In sommige gevallen gaat dat dus niet direct zoals bij deze hulpvraag Ik vraag of ze antwoord kan geven op mijn vragen. Ze zegt nee en ik hoor haar zeggen ben zo bang, zo bang.
Ondertussen is mijn collega naar het rtic (real time intelligence center zitten ook op de meldkamer) gelopen om via het telefoonnummer te achterhalen wie er belt en waar vandaan. Telefoonnummers zijn bij rechtstreeks bellen naar 112 bijna altijd zichtbaar. Het rtic heeft de beschikking over allerlei zoeksystemen. De kans is groot dat ze bij dit telefoonnummer een adres vinden. Ik blijf zachtjes praten tegen de vrouw en probeer haar gerust te stellen ondanks dat ik nog steeds niet weet wat er aan de hand is. Ik heb wel mijn vermoedens, dat wel. Ik vraag aan de vrouw of ze alleen in huis is. Ze antwoord weer met nee. Ik blijf herhalen dat ik echt moet weten waar ze is en ook moet weten wat er gebeurd is. Ze fluistert op een bijna niet te verstane manier dat ze mishandelt is door haar man en zichzelf nu heeft opgesloten in de badkamer.. Ze is werkelijk vreselijk bang... Mijn collega komt terug met het vermoedelijke adres waar de vrouw zich bevind. Ik vraag bevestiging aan de vrouw of dit het juiste adres is en gelukkig is dit zo.. Ik vertel de vrouw dat ik haar aan de telefoon houdt totdat collega's bij haar in de woning zijn. Ik zet alles zo snel mogelijk in een melding zodat collega's ter plaatse kunnen gaan.
Ik blijf zachtjes praten tegen de vrouw en vraag of ze kan horen waar de man zich nu in de woning bevind. Ook vraag ik of ze enig idee heeft hoe haar man reageert op de politie. Ik hoor haar zeggen dat ze de man hoort lopen in de woonkamer en dat ze bang is dat hij explodeert als er politie voor de deur staat. Terwijl de collega's aanrijdend zijn hoor ik de mevrouw een paar keer haar adem inhouden. Op die momenten dat dit gebeurd hoor ik haar man op de deur van de badkamer slaan en roepen dat ze open moet doen. De meest bedreigende en beledigende teksten komen voorbij. Tijdens dit geschreeuw van haar man blijf ik tegen haar praten en vertel haar dat ik dit ook hoor en dat alles wordt vastgelegd op band. Alle in en uitgaande telefoongesprekken op de meldkamer worden voor langere tijd vastgelegd. Na een paar minuten wordt er aangebeld bij de woning. Nu dus de vraag gaat de man opendoen of niet. De man geeft een brul als hij ziet dat er collega's voor de deur staan. Mijn meldster is ondertussen aan het hyperventileren door alle spanningen. De man heeft open gedaan. Ik hoor collega's binnenlopen en roepen naar de vrouw. Ik vertel haar dat het goed is en dat ze de badkamerdeur kan opendoen. Na dit een aantal keer herhaalt te hebben doet ze dit. Mijn collega's vangen haar goed op en ik kan de verbinding verbreken. Uiteindelijk is de man aangehouden.
Een goede melding maken zodat collega's met juiste en voldoende informatie naar een incident rijden lijkt zo simpel. Je krijgt toch gelijk en altijd een adres wordt vaak gedacht. Zo werkt het alleen helaas niet. Om een duidelijk helder verhaal te krijgen vergt dat soms enorm veel geduld en creativiteit. Mensen die iets melden zijn vaak in paniek, bang en in shock. Hebben in veel gevallen geen idee waar ze zijn. En als men dit wel weet dan is het soms nog een kunst om een goed beeld te krijgen van wat er speelt. Nog een mooi voorbeeld hoe een melding kan lopen en waarbij creativiteit een uitkomst bood.
Een man belt met 112 en geeft aan dat hij niet goed is geworden in zijn auto. De man heeft echter geen idee waar hij is. Alleen de plaats waar hij zich bevind weet hij. Ik probeer van alles om achter zijn lokatie te komen. Uiteindelijk door gebouwen te laten noemen die hij ziet word de buurt/wijk duidelijk. Collega's zijn ondertussen aanrijdend naar de wijk en ik blijf puzzelen met de man. Meneer u gaat maar gewoon op de claxon drukken net zo lang tot er collega's zijn. En als het lang duurt gaan er vanzelf mensen bellen uit de buurt. De man is op zijn stuur gaan hangen en de collega's hebben de man uiteindelijk gevonden door op het geluid af te gaan van het claxonneren. En daar doe je het voor!
Mail de redactie
Gerelateerde artikelen:
