Blog Parijs vanuit de meldkamer

Parijs vanuit de meldkamer

Gepubliceerd op: 14 november 2015

Geschreven door Andre van Wingerden

Vrijdagavond, onderweg naar de GMC (Gemeenschappelijke Meld Centrale) voor een nachtdienst, kwamen de eerste berichten binnen over aanslagen in Parijs. Schietpartijen, bommen, doden en gewonden. Nee he, niet weer…. Aangekomen op het werk nemen we de dienst over van de avonddienst. Hier geen bijzonderheden horen we, maar weer gedoe in Parijs he.

Het werk gaat door maar met een scheef oog/oor volgen we het nieuws. De berichten worden steeds heftiger. Vele doden en gewonden, gijzeling, nog meer doden. Gedachten gaan naar de betrokkenen. En naar de collega’s van de diverse hulpdiensten daar in Parijs. Wat een vreselijke omstandigheden om in te werken. Wat een druk, wat een gevaren. En toch staan ze er!  En sommigen geven hun leven bij de beëindiging van de gijzeling.

Het werk gaat door. Een mooie aanhouding heterdaad. En toch, ook dat voelt allemaal anders deze nacht. Er is ook wat “extra” werk door Parijs. En wat gaat er voor ons nog komen? Gaan de “kampen” in ons land nu nog rigoreuzer tegenover elkaar staan? Nog minder tolerantie en dus nog meer conflicten? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het (nog) niet in verhouding staat met wat de collega’s in Parijs deze dagen meemaken. Ik wil ze ook op deze manier ontzettend veel sterkte wensen. We leven, voor zover dat kan, met jullie mee. En ook met alle betrokkenen van deze gruwelijke aanslagen.

Het werk gaat door. Wat er morgen komt weet niemand. Wat ik wel weet is dat wat er ook gebeurt in de wereld overal zijn er dan de (burger) hulpverleners. Soms met minieme voorzieningen maar ze zijn er. En dat geeft in al deze ellende toch een lichtpuntje. Niet alle mensen haten en doden, slechts enkelen doen dat.



Mail de redactie


Instagram