Blog

Een ongelukje zit in een klein hoekje

Gepubliceerd op: 04 januari 2016

Geschreven door Politie Eindhoven

Hierbij denk je al snel aan een ongeval in het verkeer. Toch is dat in dit verhaal niet het geval. Agenten krijgen tijdens een dienst te maken met heel uiteenlopende meldingen. Toch zijn er een aantal meldingen die je in de stad niet vaak meemaakt. Zo ook deze melding. In het Eindhovense is niet veel platteland en er zijn niet veel weilanden, toch komt er zo nu en dan een melding binnen dat er vee is losgebroken.

Zo ook in dit verhaal, geschreven vanuit de ogen van de agent die er achteraf gelukkig om kan lachen:

Het was de nacht van 1 op 2 januari. Mijn maatje en ik hadden noodhulp dienst in Eindhoven. We hadden zin in de dienst en waren daarom al aan het begin van de dienst snel naar buiten gegaan om 'boeven' te vangen. Iets na middernacht kregen ik en mijn maatje een melding van de meldkamer. Er waren drie paarden losgebroken uit een weiland. De paarden zouden zich al een kilometer verderop bevinden, in de Rabelaislaan. Dit was toch wel zo'n melding die valt in de categorie 'maken wij weinig mee'.

Ter plaatse zagen wij de drie paarden loslopen. Al snel hadden wij de taken onderling verdeeld en gingen we aan de slag. We hadden de paarden al snel bij elkaar gelokt. Ik liep achter de paarden aan om ze te begeleiden en in de gaten te houden. Op dat moment liepen wij in de richting van het hek van de wei. We liepen over een pad van ongeveer 2 meter breed. Rechts waren struiken, links was de wei met schrikdraad. Alles liep voorspoedig en we waren bijna het pad door en bij de ingang van de wei. Totdat het paard wat voorop liep, tegen het schrikdraad aanliep.

Door de reactie van dit paard welke natuurlijk, het woord zegt het al, erg schrok, ontstond er lichtelijke paniek onder de drie paarden. De drie paarden sloegen op hol en werden wild. Op dat moment stond ik nog steeds in het pad en ik kon geen kant op. Ik zag dat plots twee van de drie paarden omdraaiden en mijn richting op galoppeerden. Ik besefte dat dit mogelijk niet goed kon gaan aflopen. Voordat ik iets kon doen werd ik al omver gelopen door één van de paarden. Ik viel op de grond en probeerde mijzelf te beschermen met mijn armen. Uiteindelijk sprong het paard over mij heen en kreeg ik, godzijdank, het paard niet op mij! Uiteindelijk zijn de paarden uit eigen beweging in de wei gaan staan, waarna direct het hek werd gesloten.

Ik kan er nu wel om lachen, ik ben een echte dierenvriend en 'paardenman' maar een paar seconden dacht ik... shit, dit gaat fout! Gelukkig was het goed afgelopen. Dit verhaal zal me altijd bij blijven en er zal nog veel en hard om worden gelachen. Niet alleen door mij, maar ook door mijn collega's!

Met natuurlijk een foto van het resultaat als aandenken.