Blog

Straatrover door politiehond gegrepen

Gepubliceerd op: 19 maart 2014

Enige tijd geleden liep ik samen met mijn vrouw door het centrum van mijn woonplaats, zij wou graag winkelen en soms moet je maar even toegeven en gewoon meegaan, winkelen is namelijk niet mijn hobby.

Tijdens een gesprek met een winkelier kreeg ik een telefoontje van de meldkamer. De collega’s hadden achter een straatrover aangezeten met een aantal burgers en deze was ontkomen, maar de collega’s hadden het idee dat hij zich ergens had verscholen op het industrieterrein. Ik keek mijn vrouw aan…..en die wist hoelaat het was: “Zeg maar dat je eraan komt”. Dus snel naar de parkeerkelder, naar huis rijden, omkleden, diensthond in de auto en richting het industrieterrein gereden.

De collega’s gaven mij aan dat een aantal collega’s op het terrein van het betreffende perceel stonden welke omheind was met grote hekwerken en dat het ze mogelijk enige moeite zou kosten  om weer op de openbare weg te komen.

Ik zocht een plek uit waar ik eventueel met mijn diensthond onder het hek door kon kruipen, de ‘buurman’ van het perceel wist wel een plekje, het risico was alleen dat ik dan ik het water zou vallen, want het “gaatje” in het hek was precies langs de kade van een brede vaart. Mijn maatje had ik inmiddels aangelijnd en samen gingen we naar de locatie welke de “buurman” had aangegeven.

Inderdaad, dat was wel een heel klein gaatje, daar paste zelfs mijn hoofd niet doorheen en over het hekwerk heen klimmen met mijn maatje was geen optie door het vlijmscherpe prikkeldraad boven op het gaas. Maar mijn diensthond gaf mij heel duidelijk aan dat hij menselijke lucht in zijn neus had, in vaktermen spreken we dan over ‘tekenen’. Dus mijn leatherman gepakt en toch het hek maar kapot geknipt.

Nadat het ‘gaatje’ een gat was geworden klommen we er beiden door, nadat ik tweemaal luidkeels had aangeroepen: “Politie, melden of ik stuur de hond” zag ik collega’s haast maken om zo hoog mogelijk te klimmen. Ik moest lachten, het was een heel komisch gezicht, helemaal omdat ik aangelijnd zou speuren naar de verdachte.

Mijn maatje liep gelijk na het aanroepen naar een stapel hout, welke op zo’n vijf meter voor mijn lag en was overspannen met een oranje dekzeil, hij dook er achter…..en toen hoorde ik iemand schreeuwen: “AAAUUUUWWW, ik geef me over, maak die hond los”. Wow, dat was wel de snelste vangst ooit. Alleen toen kwam het probleem dat ik niet achter de houtstapel kon komen. Ik kon onder de stapel doorkijken en zag dat mijn steun en toeverlaat het onderbeen van de verdachte vast had en hield. Ik liep om de stapel heen en moest moeite doen om bij mijn maatje te komen, het enige wat ik zag was de arm van de verdachte welke wild om zich heen sloeg. Nou ja, wild om zich heen sloeg, de vrijheid welke hij had tussen de stapels hout was minimaal, maar hij deed in ieder geval een poging.

Ik sprak de verdachte aan en gaf hem aan dat ik hem er onder weg zou trekken, het nadeel was echter dat mijn diensthond nog in zijn onderbeen vast zat. De verdachte gaf heel snel aan dat het hem niet uitmaakte hoe hij er onder weg zou komen, als die hond zijn been maar zou lossen.

Ik pakte de man bij zijn pols en sleurde hem vervolgens onder de stapel hout vandaan, toen hij er onder uit kwam als laatste mijn maatje. Hij hield nog steeds braaf de verdachte vast, na een eerste commando liet hij de verdachte los en de collega’s namen de straatrover van mij over. De verdachte gaf aan dat hij op het begin mijn diensthond met zijn andere voet had geschopt, maar hoe harder hij schopte, hoe harder mijn diensthond begon te bijten, dus daar was hij maar mee gestopt.

Dankzij Burgernet waren de collega’s tot de locatie gekomen, de ‘held’ had ‘s morgens ook al een mevrouw van 70 lentes jong beroofd.

Dit blog is geschreven door Hugo http://hondengeleider.wordpress.com